Η διάτρηση της ρίζας έχει ως αποτέλεσμα την επικοινωνία μεταξύ εσωτερικού χώρου της ρίζας και του περιοδοντικού χώρου (εξωτερική επιφάνεια δοντιού).
Συνήθως προκαλείται από ιατρογενές λάθος ή παθολογική αλλοίωση (όπως εκτεταμένη τερηδόνα και εξωτερική/εσωτερική φλεγμονώδης απορρόφηση ρίζας). Διάφοροι παράγοντες μπορεί να προδιαθέτουν σε αυτή την επικοινωνία, όπως η παρουσία πολφόλιθων, απορρόφηση, κακή θέση των δοντιών (ασυνήθιστη κλίση στον φραγμό ή περιστροφή), μια εκτεταμένη αποκατάσταση ή η παρουσία ενδοριζικών αξόνων.
Η διάγνωση του πολφού και των περιακρορριζικών ιστών πριν από τη διάτρηση της ρίζας είναι ένας σημαντικός παράγοντας της πρόγνωσης. Απαιτούνται κλινικές και απεικονιστικές εξετάσεις για τον εντοπισμό της διάτρησης της ρίζας. Η αξονική τομογραφία κωνικής δέσμης (CBCT) αποτελεί σημαντική πηγή πληροφοριών για τη διάγνωση και την πρόγνωση αυτής της κλινικής κατάστασης. Οι κλινικοί παράγοντες που επηρεάζουν την πρόγνωση και την επούλωση των διατρήσεων περιλαμβάνουν το χρονικό σημείο της ενδοδοντικής θεραπείας κατά το οποίο συνέβη, η έκταση και η θέση τους. Μια μικρή διάτρηση ρίζας, που εμφράχθει αμέσως παρουσιάζει καλύτερη πρόγνωση.
Τα πιο ευρέως συνιστώμενα υλικά για την έμφραξη των διατρήσεων είναι τα βιοκεραμικά και τα ρητινώδη υλικά.